Schodami do góry Historie z Maciejówki

Autor: praca zbiorowa
ISBN: 9788396666918
Liczba stron: 360
Rodzaj okładki: twarda
Wydawnictwo: 2ryby.pl
Wymiary: 133x201x33 mm


Dokąd prowadzą maciejówkowe schody? Swoje historie opowiadają ci, którzy sprawdzili. Gotowali tam obiady (lub tylko jedli), dyskutowali na ważkie tematy, mieszkali, przerzucali czaszki w kryptach, a także się modlili. Czy to może być ważne? Co zmienia w ludziach? I w jaki sposób doświadczenie wrocławskiego duszpasterstwa akademickiego rzutuje na myślenie o Kościele, przyjaźni, życiu? Odpowiedzi są tak różne, jak różni są ludzie, którzy tworzą Maciejówkę.

Gotowaliśmy w kilka osób obiady. Wyglądało to tak: zaglądaliśmy najpierw do słoika, gdzie każdy mógł coś dorzucić, wyciągaliśmy grosze plus kilkanaście złotówek i szliśmy do Hali Targowej na zakupy. Potem było wspólne gotowanie, granie na gitarze i pogaduchy. Później wspólna adoracja i modlitwa, czyli normalność. I był jeszcze Malina, który był po prostu dla nas, tak zwyczajnie. I jadł to, co my. I żyje do dziś. (Bartek)

Kiedy myślę, co się we mnie zmieniło pod wpływem Maciejówki, jako pierwsze przychodzi mi do głowy to, że przestałam bać się księży. Podobnie, jeśli chodzi o Kościół. Przestał być instytucją, a stał się domem. (Lidka)

Muzyka w Maciejówce urzekła mnie i przyciągnęła do tego miejsca. Muzyka jest tym, przez co trudno było mi z Maciejówki, ale również z Kościoła odejść. Ostatnio uświadomiłam sobie, że jest to dla mnie jedna z większych strat – brak możliwości śpiewania i słuchania tak pięknych pieśni. (Monika)

Poszedłem do Maciejówki, by zobaczyć, gdzie na całe dni znikał mój przyjaciel i współlokator. Oczywiście, że mnie zapraszał i namawiał. Nie spieszyłem się jednak, byłem niepraktykujący i Kościół nie kojarzył mi się najlepiej. Zanim się spostrzegłem, zostałem zaprzęgnięty w drobne, ale współaktywności. Myślę, że Maciejówka była inkluzywna, zanim to pojęcie stało się modne. (Bartek)